China fascineert me. Het land komt vaak niet echt goed in het nieuws. Bijvoorbeeld als het gaat over mensenrechten en bijvoorbeeld Oeigoeren. En de overal opgestelde camara’s die de inwoners in de gaten houden en oh wee als je iets fout doet. Het land heeft ook steeds een éénpartij stelsel, al kun je het nauwelijks communistisch meer noemen. Corruptie schijnt er nog wel een groot probleem te zijn.
Niettemin is het land erin geslaagd de welvaart enorm te verhogen. Dat merken ze tot in Volendam en Giethoorn waar met regelmaat bussen vol Chinese toeristen langskomen. Bekend zijn inmiddels ook de Chinese miljardairs in supersnelle westerse bolides, die ze ook geregeld in de prak schijnen te rijden. Een teken van de economische vrijheid die mede de welvaart heeft gebracht. Maar ook gezorgd heeft voor grote verschillen tussen arm en rijk.
Hoewel ik al langer over China aan het peinzen ben, was deze youtube film de directe aanleiding voor deze overpeinzing. Ik kijk vaker op youtube naar films over verre landen. Een goede manier om er achter te komen hoe het leven daar is, zonder het klimaat aan te tasten door er met een vliegtuig naartoe te vliegen. De bovenstaande film komt van het kanaal Walk China. De maker rijdt ruim een uur met zijn auto door het grootste windpark op land van China. Er staan honderden en waarschijnlijk meer dan duizend windmolens. Misschien moeten we daar eens navragen hoe ze dat toch doen met netcongestie.
China is geregeld bovenin lijstjes te vinden als het gaat om duurzame investeringen. Als de staat daar zegt dat iets moet gebeuren dan gebeurt het ook. Ik heb het niet onderzocht, maar ik heb niet de indruk dat ze daar doen aan uitgebreide inspraakprocedures. En er zullen dus ook mensen geslachtofferd worden door deze dadendrang. Tegelijkertijd worden ze ook niet gehinderd door complottheorieën waarvoor niet het geringste bewijs is. Er zou toch een soort van middenweg moeten bestaan tussen de Chinese aanpak en de onze. Openstaan voor serieuze kritiek, maar ongefundeerde verdachtmakingen negeren onder verwijzing naar Hitchen’s Razor: What can be asserted without evidence can be dismissed without evidence.
Grootschalige projecten komen hier vaak moeilijk van de grond. Er zijn meestal de nodige partijen – binnen of buiten het Binnenhof – die bezwarem hebben. Niet zelden zijn er marktpartijen nodig die zo hun eigen criteria hanteren. Bijvoorbeeld omdat ze gedwongen zijn om winst te maken. En soms ook wel eens heel veel winst willen maken. De Chinese machthebbers lijken beter in een positie om een verliesgevend project door te zetten om daarmee maatschappelijke doelen te realiseren.
Misschien dat we op sommige vlakken een beetje meer China kunnen gebruiken!
310824 RA
(reacties worden op prijs gesteld en geplaatst op de website!)