Concurrentie vervalsing

CONCURRENTIE VERVALSING

Als de Nederlandse regering milieumaatregelen nemen die het bedrijfsleven geld kosten, dan valt al snel de term concurrentie vervalsing. In het algemeen zien bedrijven hun productiekosten niet graag oplopen. En al helemaal niet als dat bij hen wel gebeurt, maar bij de concurrenten niet. Helemaal ongelijk hebben ze natuurlijk niet. Als jouw product duurder wordt omdat je je afval netjes moet verwerken, terwijl de concurrent die gewoon ergens in de natuur mag dumpen, levert dat een scheve situatie op.

Een scheve situatie voor de bedrijven zelf, omdat zij duurder worden en dus minder producten kunnen verkopen. Maar ook voor natuur en landschap ontstaat een scheve situatie. Niemand wordt blij van al dat afval in het milieu. Al is het maar dat bijvoorbeeld het opruimen ervan ook veel geld kost, waarvoor niet zelden de gewone burger opdraait middels de belastingen. Terwijl de vervuiler zelf geregeld de dans ontspringt.

Natuurlijk kun je de scheve concurrentie verhouding nuanceren. Bijvoorbeeld omdat aanpassingen voor het milieu nogal eens gepaard gaat met technologische vernieuwing. En die kan geld opleveren als men er in andere landen ook achter komt dat afval in de natuur dumpen toch niet echt de beste oplossing is. Van gedumpt afval krijgt uiteindelijk vaak toch nog wel iemand last en kost het dan alsnog veel geld om de troep op te ruimen.

Ander voorbeeld. Je bent een klein maar wel hoog ontwikkeld land. Omdat je land in feite één grote rivierdelta is, zijn de omstandigheden optimaal om je te ontwikkelen als voedselproducent. Daardoor behoor je tot de absolute wereldtop van voedselproducerende landen. Landen met veel meer oppervlakte en ruimte hebben het nakijken.

Er is wel een lastig puntje. Door zoveel te produceren op een relatief klein stukje aarde, heb je moeite om van je afvalproducten af te komen. Een hoge zuivel- en vleesproductie gaat helaas ook gepaard met een hoge mestproductie. En daardoor overschrijdt je de met andere landen afgesproken normen voor het uitrijden van mest. Het komt erop neer dat je je uitstekende export positie hebt bereikt ten koste van natuur en milieu, door normen te overschrijden die voor je concurrenten wel gelden. Terwijl jij natuurlijk graag een uitzondering wilt voor jezelf.

Ik vrees toch dat in dat geval een aanzienlijk gedeelte van die enorme hoeveelheid geproduceerde boter op jouw hoofd is terecht gekomen.

PS. Enige overeenkomst met feitelijke situaties is niet toevallig, maar opzettelijk zo gekozen.

RA 26-9-24