Ik heb dus een e-bike. Ik ben 63 en heb er de leeftijd voor. Vooral toen mijn moeder nog leefde was het een uitkomst. Ze woonde zo’n 50 kilometer van Nijmegen in de Achterhoek en ik ging daar vaker op de fiets naar toe. Wel op één dag heen en de volgende dag terug. Voordat ik m’n e-bike had, deed ik die afstand op een gewone fiets. En dan kon een flinke wind tegen toch een probleem zijn. Nadeel van ergens naartoe fietsen in plaats van een rondje is dat, als je eenmaal tegenwind hebt, je ook tegenwind houdt.
Ik denk daar weleens aan als ik leeftijdgenoten tegenkom die geen e-bike hebben met als reden dat ze zelf nog kunnen fietsen. Van zo’n elektrische motor wordt je alleen maar lui, lijkt (wat kort door de bocht) de boodschap te zijn. En ja, als je mensen – vaak ouderen – voorbij ziet snellen met de ondersteuning in de hoogste stand, dan kun je je daar wat bij voorstellen. Maar je kunt de ondersteuning natuurlijk instellen. De meeste e-bikes hebben vier verschillende niveaus. (Al zeggen ze soms vijf omdat ze ook meetellen dat je een soort nulstand hebt. Dan staat de fiets wel aan, maar hij ondersteunt niets. In de regel heet dat gewoon “hij staat uit”.)
Je kunt de e-bike inderdaad gebruiken om het jezelf makkelijk te maken. Maar je kunt hem ook gebruiken om vaker te fietsen. Waar ik eerder met tegenwind de trein zou nemen naar m’n moeder, werd later de fiets een optie. Op dezelfde manier is de e-bike ook een alternatief voor de auto. Daarom is het aanleggen van fietspaden ook goed voor de auto-bereikbaarheid. Want al die mensen die de e-bike pakken in plaats van de auto maken als het ware ruimte waar andere automobilisten gebruik van kunnen maken. Heel simpel, maar verstokte automobilisten schijnen dit maar moeilijk te kunnen begrijpen.
Maar wie met de fiets naar bijvoorbeeld het station gaat, wil ook weer met diezelfde fiets terug naar huis. Tot voor kort had je daarvoor bewaakte stallingen op het station. Maar op steeds meer stations wordt de bewaking overgenomen door camera’s. Camera’s vangen echter geen fietsendieven. Dat doet degene die de opnamen bekijkt. Maar helaas blijkt de politie daarvoor geen tijd te hebben. Of te willen vrijmaken. Inmiddels hebben fietsendieven dat door en verdwijnen er steeds meer e-bikes uit deze onbewaakte camera stallingen.
De redenering is dat het bekijken van de opnames tijdrovend is en naar verhouding te weinig oplevert. Er worden geen fietsendieven vervangen, hoewel die gewoon met een slijptol naar binnen lopen. Het is vanuit de politie gezien niet efficiënt. Vanuit maatschappelijk oogpunt lijkt me dat een ander verhaal. Als mensen hun e-bike niet veilig meer kunnen stallen, gaan ze vroeg of laat andere keuzes maken. Bijvoorbeeld weer vaker voor de auto kiezen. En als ze dan toch in die auto zitten is de kans groot dat ze ook direct maar door rijden naar de eindbestemming.
Ook ik vraag me af of ik mijn fiets nog veilig op het station kan stallen, al is mijn alternatief de stadsbus. Gelukkig rijdt er een dikke Breng-lijn door mijn wijk, al betekent het dat ik op zondagmorgen en later op de avond de vertrektijden goed moet checken.
Gelukkig heeft station Nijmegen nog wel echte mensen die mijn fiets bewaken!
01-05-24 RA