Als ik dier moest noemen dat model staat voor politici, zou ik uitkomen op de kameleon.
Een politicus is een soort van koopman die woorden (sommigen zeggen “praatjes”) moet verkopen. Niet voor geld, maar voor stemmen. Stemmen zijn voor een politicus essentieel. Zonder stemmen raak je je status als politicus kwijt. Of die status wordt in ieder geval flink gedevalueerd. Zoals de bakker geld moet verdienen met het verkopen van brood, zo moet de politicus stemmen verdienen met z’n woorden.
Voor een politicus die daarin goed slaagt openen zich verdere perspectieven. Hij (of zij) kan gaan voor een bestuurlijke carrière. Een wethouderspost is een bewijs van een geslaagde politieke carrière. Een ministerschap natuurlijk helemaal. Of een eurocommissariaat. Wopke Hoekstra is dus absoluut geslaagd.
Tegelijkertijd is hij de superkameleon. Het doet pijn aan de ogen om te zien hoe zijn ideeën over duurzaamheid bijna overnacht compleet van kleur zijn verschoten. Er is al ruim voldoende over geschreven. De vraag waarom dit kabinet uitgerekend hem naar voren schoof voor deze post en niet iemand met aantoonbare kwaliteiten op het terrein van verduurzaming laten we hier maar even buiten beschouwing.
Wopke is natuurlijk een extreem voorbeeld, maar met de verkiezingen voor de deur zullen we meer kameleons kunnen herkennen. Politici die zich hard afzetten tegen concurrenten. Of moet ik conculega’s schrijven. De dag na de verkiezingen zitten ze met elkaar te onderhandelen ov
er een compromis. En hoewel het achter gesloten deuren gebeurt doen ze hun best om te laten zien hoe goed ze met elkaar op kunnen schieten. Daarbij wordt het ook niet meer zo nauw genomen met principes die voor de verkiezingen nog zo strikt leken.
Daar waar het voor de kameleon goed is als hij niet als zodanig wordt herkend, omdat dat het verschil maakt tussen wel of niet worden opgegeten, daar ligt het voor de politicus net anders. Hij (en nog altijd of zij) wil wel herkend blijven worden als politicus. Hoe weten zijn potentiële kiezers anders dat ze op hem kunnen stemmen. De politicus zal dus kiezen voor een opvallende kleur.
Bijvoorbeeld: zowel de kameleon als Wopke kleuren groen. Maar daar waar de kameleon dat doet om op te gaan in de achtergrond, kiest Wopke voor groen omdat die kleur nu in de mode is onder politici.
01-11-23 RA
(foto: Egor Kamelev, Pexels)