Afgezien van de vraag hoe treurig het is voor jou als artiest als het hoogtepunt van je optreden een confettikanon is, werpt zich ook de vraag op of de DAR hier gelijk heeft of gewoon een feestje aan het verpesten is. Zoals bekend werk ik bij een milieuorganisatie, dus het lijkt me duidelijk voor wie ik partij kies.
De confetti ligt er sowieso een paar dagen voordat de beestjes die het doen terugkeren in de kringloop van de natuur hun werk hebben gedaan. En al die tijd lopen er mensen over het plein. Tijdens de zomerfeesten zijn dat heel veel mensen. En als de grond toch al vol troep ligt, gooien die daar gemakkelijk hun eigen troep bij. De DAR mag het vervolgens weer opruimen.
De reflex van Bennie Solo zien we heel vaak. Mensen die in woorden het belang van het milieu serieus nemen. Maar “the proof is in the pudding”, zoals de Engelsen dat zeggen. Woorden zijn mooi, maar wat telt is het gedrag. En dan hebben mensen opvallend vaak een reden (smoes) waarom dat voor hen in die ene situatie nou net niet geldt. We kennen allemaal de voorbeelden (en bezondigen ons er soms ook aan).
De variaties op “bij de zomerfeesten hoort toch een confettikanon” zijn legio:
- Eén keer per jaar vuurwerk moet toch kunnen.
- Een paasvuur is een traditie.
- Ik ben het hele jaar duurzaam, dus met het vliegtuig op vakantie moet kunnen.
- Bij een barbecue hoort minimaal een half pond vlees.
- Je moet altijd kunnen kiezen voor de auto.
- Zo’n statiegeld blikje kost alleen maar meer geld.
- Moeten we onze gasten nou ook al hun (winter-)terras afnemen.
Het zijn slechts enkele herkenbare voorbeelden. Maar allemaal bij elkaar telt het toch weer behoorlijk op. Zeker als iedereen het doet. Terwijl de alternatieven toch echt niet heel ingewikkeld zijn of gelijk staan aan marteling. Een pilsje of wijntje smaakt binnen net zo lekker als buiten en er zijn bijvoorbeeld steeds meer vleesvervangers. Ook voor op de barbecue.
Maar zolang we onze eigen smoesjes blijven geloven, hebben we nog een lange weg te gaan!
RA 01-07-’23